Belgian Beer, Rock 'n Blues Festival OLV Markt Roeselare vrijdag 21 juli 2017 reporter & photo: Wim Taveirne website artists: Phil Bee's Freedom (NL) - B Brothers feat. Willy Willy (B) - Tommy and The Wildflowers (B) - Blues Legacy (B) website organisatie: Belgian Beer, Rock 'n Blues Festival © Rootsville 2017

Op vrijdag 21 juli had op het O.L.V. plein in Krottegem (Roeselare) voor de 2 keer het “Belgian BEER Blues'n Rock Festival” plaats. Deze keer had mede-organisator Geert Doom, vroegere inrichter van het “shwung festival” het Wiener Circus gevraagd om haar tent op te slaan in Roeselare met de voorwaarde om deze te mogen gebruiken voor zijn festival. 4 Bands stonden op de affiche.

Opener was Blues Legacy. Een blues Cover band uit de streek bestaande uit drummer Rik Vanhevel, Ronny Dehullu op bass gitaar, Ronny Durivault op gitaar & zang en Stephane Landtmeters op lead gitaar. Ze brengen vooral rock, blues en rhythm & blues. Ze speelden nummers van John Lee Hooker (One Bourbon, One Scotch, One Beer); Walter Trout ( Saw My Mama Crying) en ‘Parisienne Walkaways’  van Gary Moore.

Het reeds talrijk opgekomen publiek genoot van deze band. Ronny Durivault, die vroeger vooral jazz speelde, bracht de nummers uitstekend en de gitaar solo’s van Stephane waren gewoon top. VoorBassist Ronny was het eens iets anders om zijn 70 tigste verjaardag te vieren met een optreden in een circus tent. Met ‘Baby Get It On’ van Ike en Tina Turner, ‘Miss’ You’ van de Stones, ‘Move It All Over’ van George Thorogood en andere kregen ze een verdiend applaus.

Tommy And The Wildflowers stond een bijna Brugse band op het podium. Tommy Vlaeminck en zijn brengen vooral groovy, funky pop en blues songs. Ze brachten reeds een CD uit die goed onthaalt werd en hun nummers werden gespeeld op Radio 1. Tommy schrijft zelf zijn eigen nummers en stuurt ze door naar Jim Vallance, liedjes schrijver voor o.a. Brian Adams en Aerosmith.  Tijdens dit optreden speelden ze vooral covers van Prince (Sexy Motherfucker), Stevie Wonder (Superstition),  Britney Spears (Hit Me One More Time, maar reggae versie) en ‘Don’t Let Me Down’ van de Beatles. Door de vele gitaar riffs was het echt genieten.

Ook Mike Julien, aan de piano toonde zijn klasse. Tommy werk hard aan een eigen carrière nadat vroeger gitarist was bij Tom Van Landuyt, Roel Vanderstukken, Mothers Milk, zelfs punkrockband Silverene. Een paar eigen nummers, ‘Awake’ en ‘Lost And Gone’ kreeg het publiek ook te horen. Verder speelden ze bluesy nummers zoals ‘Queen of California’ van John Mayer en ‘Crossroads’ van Eric Clapton,  Op het eind had Tommy nog een verassing door zijn gitaar op de grond te leggen en erop te spelen.  Deze band is echt de moeite om te zien. Life heel sterk met uitstekende muzikanten.

Dat velen van de aanwezigen in Willy Willy hun rock idool zien was te horen toen de sound check van de B Brothers begon. Zijn naam werd meermaals gescandeerd. De band speelde met Joel Loose op drums,  Ed de Smul de mondharmonica en zang, Marc Blancke op gitaar enzang, Dirk Girmonprez op bas en special guest Willy Willy op solo en lead gitaar. Zanger Marc  en Ed  vlogen er onmiddellijk in met stevige blues nummers.  Ed entertainde het publiek met uitstekend harmonica riffs. Willy Willy showde  zijn kunnen met heerlijk gitaar riffs wat dan weer door het publiek luid bedankt werd.

Plots werd Sugar Queen op het podium gevraagd door Ed om mee te spelen. Ed had haar vroeger eens uitgenodigd om met de band op te treden. Sugar Queen bracht nog meer ambiance met nummers als ‘Rock Me Baby’,  ‘Let The Good Times Roll’  en ‘Mojo Working’. Met de B Brothers kende dit festival een hoogtepunt. Geert was heel blij voor wat er tot nu toe gebracht werd.

Nu Moest Phil Bee’s Freedom het festival afsluiten wat niet gemakkelijk zou zijn. Deze band was mij onbekend, maar heeft mij duidelijk verrast.  Phil bee behaalde  met zijn band reeds verschillende prijzen behaald: Winner Dutch Blues Challenge 2015, Semi finalist IBC Memphis 2016,  Phil Bee Dutch Blues Award, best vocalist om er een paar op te noemen.

Ook gitarist John F Klaver kreeg reeds een prijs, Dutch Blues Award, best guitarist. Andere leden zijn Bruggeling Carlo Van Belleghem op bas gitaar, Berland Rours op gitaar, toetsenist Pascal Lanslots, Arie Verhaar aan de drums. Als backing zangeressen zijn er Tarah Ouwerkerk en Maartje Keijzer. Hun muziek is geen echte blues, maar meer R&B, old school, jazz stijl. Het was een mix van eigen nummers en covers.

Ook Phil kreeg het publiek, dat nog talrijk aanwezig was naar zijn hand. Rustige nummers afgewisseld met uptown nummers deden iedereen genieten. Bij ‘Down Don't Bother Me’ van Dereck Trucks, deed mij een beetje aan Joe Cocker denken. Tijdens de gitaar riffs van beide gitaristen ging Phil telkens een paar stappen achteruit zodat iedereen kon genieten. Hierdoor toont hij respect voor zijn muzikanten. Zo kreeg Carlo op het eind ook eens de kans om te tonen waarom hij een gegeerd musicus is. Bij Phil’s eigen song ‘One last Kiss’ opgedragen aan zijn moeder, werd het heel stil in de tent. Ook de prachtige gitaar solo van Berland ging diep. Zo werd er nog op vraag van het publiek nog een bis nummer gespeeld.

Belgian BEER Blues 'n Rock Festival was voor vele bands de eerste keer dat ze in een circus tent mochten optreden. Iets speciaals, maar ook alle bands hebben er iets speciaals van gemaakt. Geert mag terecht fier zijn op wat hij georganiseerd heeft. Op naar een volgende editie.

more and larger pics on